بنام تنها پناه اشفتگان دیار سرنوشت،تقدیم به تمامی انانی که هنوز تکه ای از اسمان در چشمانشان،جرعه ای از دریا در دستانشان و تجسمی زیبا از خاطره ایثار گل سرخ در معبد

ارغوانی دل هایشان به یادگار مانده است.نخستین چکه ناودان بلند یک احساس را در قالب

کلامی از جنس تنفس باغچه های معصوم یاس به روی حجم سپید یک دفتر میریزم وان را با

لهجه ی همه ی پروانه صفت های این گیتی بی انتها به اسمان نیلوفری تمامی دل های زلال

هدیه کنم.در پناه خالق نیلوفرها مهربان و شکیبا بمانید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: